Διατείνεστε ότι υπάρχει λύση στο ζήτημα των υπερχρεωμένων νοικοκυριών και επιχειρήσεων. Μπορείτε συγκεκριμένα να πείτε σε κάποιον που χρωστά τι ακριβώς πρέπει να κάνει; Πώς μπορεί να ελαφρύνει τα βάρη;
Mπορεί να κάνει χρήση του νόμου 3869/2010 , του γνωστού πλέον ως «Νόμου Κατσέλη». Ο νόμος αυτός αφορά όλους όσους βρίσκονται σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής χρεών και καλύπτει όλους τους τύπους στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων, δηλαδή, ανοιχτά δάνεια, καταναλωτικά δάνεια, στεγαστικά δάνεια, δάνεια πρώτης κατοικίας και πιστωτικές κάρτες. Το Ειρηνοδικείο, ανάλογα με την εισοδηματική κατάσταση και τα περιουσιακά στοιχεία του αιτούντος μπορεί να αποφασίσει την ρύθμιση έως και απαλλαγή μέρους ή και ολόκληρου του χρέους του δανειολήπτη προστατεύοντας παράλληλα την κύρια κατοικία. Ο κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να ενημερωθεί από τις Ενώσεις Καταναλωτών ή από τους κατά τόπους δικηγόρους . Ως «Κοινωνική Συμφωνία» στηρίζουμε το Δίκτυο Κοινωνικής Στήριξης που έχει αναλάβει πρωτοβουλία ενημέρωσης των ενδιαφερομένων σ’ όλη τη χώρα.
Με δεδομένο ότι οι επιχειρηματίες κυρίως αλλά και οι λοιποί φορολογούμενοι δεν χρωστούν πια μόνο στις Τράπεζες αλλά και στο Κράτος, τι μπορούν να κάνουν στην περίπτωση που είτε πρέπει να επιλέξουν μεταξύ πιστωτών; Όταν μάλιστα η Εφορία εμφανίζεται περισσότερο αδιάλλακτη έως και απειλητική;
Ο «Νόμος Κατσέλη» δεν καλύπτει οφειλές προς το Δημόσιο που, κάτω από τις σημερινές συνθήκες, πρέπει οπωσδήποτε και αυτές να μπορούν να ρυθμιστούν. Γι αυτό πρέπει επιτέλους να καταστεί δυνατός ο συμψηφισμός οφειλών που έχουν επιχειρήσεις προς το δημόσιο με οφειλές που έχει το δημόσιο προς επιχειρήσεις. Αυτή η ρύθμιση θα ανακουφίσει χιλιάδες επιχειρήσεις που σήμερα δεν μπορούν να πάρουν ανάσα.
Η δυνατότατα ρύθμισης οφειλών επιχειρήσεων, επαγγελματιών και αγροτών τόσο προς το δημόσιο, δηλαδή εφορίες και ασφαλιστικά ταμεία, όσο και προς τις τράπεζες, πρέπει να προχωρήσει με γενναίες ρυθμίσεις όπως είχε γίνει με το Ν. 3816/2010 που είχα προωθήσει ως Υπουργός Οικονομίας και με τον οποίο ωφελήθηκαν 27000 περίπου μικρομεσαίες επιχειρήσεις και επαγγελματίες. Σκοπός πρέπει να είναι να σώσουμε την βιώσιμη επιχείρηση από τη δίνη της κρίσης και όχι να την καταστήσουμε προβληματική πνίγοντάς την στα χρέη. Αν γίνει το τελευταίο, τότε χαμένοι θα είναι και το ίδιο το δημόσιο και οι τράπεζες, αφού θα αυξάνονται οι επισφάλειες και τελικά θα κλείσουν χιλιάδες επιχειρήσεις.
Πρέπει επίσης να εξαντληθούν όλες οι δυνατότητες ώστε σε ορισμένες περιπτώσεις να γίνει «κούρεμα» οφειλών επιχειρήσεων προς τράπεζες, δεδομένου ότι οι τράπεζες στηρίζονται από το δημόσιο, με λεφτά δηλαδή του φορολογούμενου, μέσω της ανακεφαλαιοποίησης.
Τέλος, χρειάζεται να υπάρξει νομοθετική πρωτοβουλία για τη ρύθμιση χρεών φυσικών προσώπων που είδαν το εισόδημά τους να μειώνεται δραματικά τα τελευταία χρόνια και τα οποία αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. Ως «Κοινωνική Συμφωνία» έχουμε καταθέσει πρόταση νόμου προς αυτή την κατεύθυνση.
Ο κ. Στουρνάρας εμφανίζεται βέβαιος ότι το 2013 θα είναι το τελευταίο έτος ύφεσης για την ελληνική οικονομία. Συμμερίζεστε την αισιοδοξία του;
Δεν συμμερίζομαι την αισιοδοξία του. Χωρίς αλλαγή του μείγματος της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής, η επανεκκίνηση της οικονομίας είναι αδύνατη, ακόμα κι αν προωθηθούν αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές και επενδυτικές πρωτοβουλίες.
Με συντηρητικούς υπολογισμούς, η επίδραση των μέτρων στην οικονομική δραστηριότητα το 2013 είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει σε ύφεση που θα ξεπεράσει το -7% αντί του -4,5% που υπολογίζει η Κυβέρνηση, ηΤράπεζα της Ελλάδος και οι διεθνείς οργανισμοί.
Τα ίδια προέβλεπα και για το 2012 -όταν η τότε κυβέρνηση μίλαγε για ύφεση 2,8%- και τελικά δυστυχώς επιβεβαιώθηκα.
Κ. Κατσέλη έχετε μετανιώσει για την συμμετοχή σας στην Κυβέρνηση Παπανδρέου. Θεωρείτε επίσης ότι θα μπορούσατε ως οικονομολόγος αλλά και ως υπουργός να είχατε διαφωνήσει ανοικτά με το μνημόνιο και την εμπλοκή του ΔΝΤ;
Δεν έχω μετανιώσει γιατί νιώθω ότι έδωσα μάχες και κατόρθωσα, όπου μπορούσα, να συμβάλω στην άμβλυνση των δραματικών επιπτώσεων που είχαν τα μέτρα που πάρθηκαν για εργαζόμενους, συνταξιούχους και επιχειρήσεις. Εκτός από τους δύο νόμους που προανέφερα για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και τις οφειλές επιχειρήσεων προς τράπεζες, σας θυμίζω τη μείωση της τιμής των φαρμάκων κατά 20% τον Σεπτέμβριο του 2010, την προστασία της πρώτης κατοικίας, την μάχη στο Υπουργείο Εργασίας για να μην περάσει η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και να συγκρατηθούν οι μισθοί και να προστατευθούν βασικά εργασιακά δικαιώματα.
Σε ό,τι αφορά την ασκούμενη οικονομική πολιτική πάντοτε, ακόμα και δημόσια, διετύπωνα τεκμηριωμένα τις διαφωνίες και ενστάσεις μου. Τη στάση μου αυτή την πλήρωσα με την αποπομπή μου από δύο Υπουργεία καθώς δεν έκανα πίσω σε πιέσεις.
Ψήφισα το πρώτο Μνημόνιο γιατί αποτελούσε τότε κατά την κρίση μου μονόδρομο αλλά ,συνεπής στις αρχές μου και με κόστος τη διαγραφή μου από την Κοινοβουλευτική ομάδα ,καταψήφισα τόσο το άρθρο για τις εργασιακές σχέσεις όσο και το δεύτερο Μνημόνιο πιστεύοντας ότι η αδιέξοδη πολιτική της βίαιης λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης μπορούσε και έπρεπε να ανατραπεί. Το ίδιο πιστεύω και τώρα όσον αφορά την ακολουθούμενη πολιτική
Ποια λάθη θα χρεώνατε στον Γιώργο Παπανδρέου και στον κ. Παπακωνσταντίνου;
Ως κύριοι υπεύθυνοι της διαμόρφωσης της οικονομικής πολιτικής θα μπορούσαν να θέσουν «κόκκινες γραμμές» κατά τη διάρκεια των τριμηνιαίων αναθεωρήσεων των μνημονίων όπως επίσης και στην αντιμετώπιση του θέματος της αναδιάρθρωσης του χρέους. Αν υπήρχε βούληση για ουσιαστική διαπραγμάτευση, αν είχε συσταθεί διαπραγματευτική ομάδα, αν είχαν μπει «κόκκινες γραμμές» στην ανεξέλεγκτη περικοπή μισθών και συντάξεων όπως και στην αποδόμηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, αν υπήρχε αποτελεσματική εποπτεία στο τραπεζικό σύστημα, εάν υλοποιείτο το πρόγραμμα για την πάταξη της φοροδιαφυγής από το 2009, τα μέτρα τόσο το 2010 όσο και το 2011 και το 2012 θα μπορούσαν να είναι πολύ διαφορετικά.
Σας χρεώνουν «φλέρτ» με τον ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρείτε ότι οι προτάσεις του, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο τις διατυπώνει, συμπίπτουν με τις δικές σας θέσεις;
Ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα κλήθηκε να μετασχηματιστεί από ένα κόμμα του 4%, σ’ ένα κόμμα που διεκδικεί την εξουσία ως αξιωματική πλέον αντιπολίτευση. Η πρόκληση και η ευθύνη είναι τεράστια και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπάρχουν δυσκολίες στην πορεία και ενστάσεις ως προς συγκεκριμένες θέσεις κάποιων στελεχών.
Παρά ταύτα, πιστεύω ακράδαντα ότι το ζητούμενο σήμερα είναι μια ευρύτατη συμπαράταξη αξιόπιστων προοδευτικών, σοσιαλιστικών και αριστερών δυνάμεων με προοπτική τη διακυβέρνηση της χώρας ώστε να καταστεί εφικτή η ανατροπή της ακολουθούμενης πολιτικής και η προώθηση ενός αξιόπιστου και ρεαλιστικού Εθνικού Σχεδίου Ανασυγκρότησης.
Πριν δύο εβδομάδες κατέθεσα για δημόσιο διάλογο προσχέδιο αυτού του Προγράμματος με κύριους άξονες την αναδιάρθρωση του χρέους, την πάταξη της φοροδιαφυγής, την ανασυγκρότηση της παραγωγικής μας βάσης, την αναδιοργάνωση του δημόσιου τομέα, την δημιουργία πυλώνα δημοσίου συμφέροντος στο τραπεζικό σύστημα, την στήριξη της επιχειρηματικότητας και της κοινωνικής συνοχής.
Λύσεις υπάρχουν. Χρειάζεται βούληση για ουσιαστικό διάλογο και στη βάση μιας ελάχιστης προγραμματικής συμφωνίας να προχωρήσουμε στη συγκρότηση ενός φερέγγυου κοινωνικού μετώπου για σύμπτυξη ενός μετώπου για μια δημοκρατική γνήσια προοδευτική διακυβέρνηση.
