ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ: Η Λούκα Κατσέλη νέα Πρόεδρος

 

Το Διοικητικό Συμβούλιο της Εθνικής Τράπεζας ανακοίνωσε την κυρία Λούκα Κατσέλη στη θέση της μη εκτελεστικού Προέδρου του και τον κ. Λεωνίδα Φραγκιαδάκη στη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου της Τράπεζας. Αναλυτικά το δελτίο τύπου:
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Εθνικής Τράπεζας, κατά τη σημερινή συνεδρίασή του, εξέλεξε ως μέλη του την κα Λούκα Κατσέλη και τον κ. Λεωνίδα Φραγκιαδάκη, σε αντικατάσταση των παραιτηθέντων κυρίων Γεωργίου Ζα...νιά και Αλέξανδρου Τουρκολιά. Παραίτηση υπέβαλε και ο κ. Στέφανος Βαβαλίδης, ανεξάρτητο μη εκτελεστικό μέλος.
Μετά την εκλογή των νέων μελών, το Διοικητικό Συμβούλιο της Εθνικής προχώρησε σε ανασυγκρότησή του, εκλέγοντας την κα Λούκα Κατσέλη στη θέση της μη εκτελεστικού Προέδρου του και τον κ. Λεωνίδα Φραγκιαδάκη στη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου της Τράπεζας.
Αναμένεται η ολοκλήρωση της διαδικασίας αξιολόγησης των νέων μελών από τον Ενιαίο Εποπτικό Μηχανισμό της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο νομοθετικό και κανονιστικό πλαίσιο.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Εθνικής Τράπεζας ευχαρίστησε τόσο τον μέχρι σήμερα Πρόεδρο κ. Γ. Ζανιά όσο και τον μέχρι σήμερα Διευθύνοντα Σύμβουλο κ. Αλέξ. Τουρκολιά για τη πολύτιμη συνεισφορά τους στην Εθνική Τράπεζα και τον Όμιλό της, και ευχήθηκε στη νέα Διοίκηση επιτυχία στο έργο που αναλαμβάνει.

Λούκα Κατσέλη: «Εμείς θα βάλουμε τους όρους της διαπραγμάτευσης, όχι οι Ευρωπαίοι»

Την Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2015, δυο βδομάδες πριν τις εθνικές εκλογές, το «Βήμα» δημοσιεύει συνέντευξη της Λούκας Κατσέλη. Τίτλος της συνέντευξης ήταν : «Εμείς θα βάλουμε τους όρους της διαπραγμάτευσης, όχι οι Ευρωπαίοι».
Και πιο κάτω η απαραίτητη διευκρίνηση, απαντώντας σε σχετικό ερώτημα. «Η Ελλάδα δεν βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, όπως ορισμένοι, με προεξάρχουσα την απερχόμενη κυβέρνηση, θέλουν να εμφανίσουν. Μια προοδευτική κυβέρνηση θα πρέπει να προσέλθει στη διαπραγμάτευση, προτάσσοντας ένα δικό της αξιόπιστο Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης και τις πιθανές πηγές χρηματοδότησης στη βάση ρεαλιστικών εκτιμήσεων και χρηματοδοτικών σεναρίων. Οι δανειστές μας θα έχουν το βάρος της ευθύνης να αποδείξουν ότι αυτά που προτείνουμε είτε δεν γίνονται είτε δεν είναι ρεαλιστικά. Μόνο έτσι μπορούμε να προχωρήσουμε. Το δικό μας σοβαρό και ρεαλιστικό σχέδιο θα θέσει τους όρους της διαπραγμάτευσης».
Σήμερα εμείς κρίναμε ότι πρέπει να θυμηθούμε αυτή την συνέντευξη
Διαβάστε την συνέντευξη:
Οι όροι της διαπραγμάτευσης με την Ευρώπη θα τεθούν από μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και όχι από τους δανειστές, δηλώνει μιλώντας στο «Βήμα της Κυριακής» η πρώην υπουργός, συνεργαζόμενη σήμερα με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης Λούκα Κατσέλη. Δεν αποκλείει πάντως το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος, για το οποίο λέει ότι είναι «πολύ δυνατό όπλο» και δηλώνει ότι μετανιώνει που δεν αποχώρησε νωρίτερα από την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου.
Κυρία Κατσέλη, ποια είναι η βάση της συνεργασίας σας με τον ΣΥΡΙΖΑ; Ο Αλ. Τσίπρας προσφάτως υποστήριξε ότι δεν διεκδικείτε κάποια θέση σε μια ενδεχόμενη κυβέρνησή του. Αληθεύει αυτό; Δεν θα σας ενδιέφερε μια θέση στην κεντρική ή σε άλλη τράπεζα; Ή μήπως προετοιμάζετε την ομάδα διαπραγμάτευσης;
«Προσωπικά έχω επιλέξει να μην είμαι υποψήφια. Στηρίζω όμως όσο μπορώ, με τις διεθνείς επαφές, τις προτάσεις και δραστηριότητές μου, την προσπάθεια να γίνει κατανοητή η αναγκαιότητα αλλαγής πολιτικής στην Ελλάδα και συνολικά στην Ευρώπη, η οποία δυστυχώς έχει εγκλωβιστεί σε έναν κύκλο ύφεσης και λιτότητας υιοθετώντας νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Σε αυτή την προσπάθεια θα συνεχίσω να συμβάλλω χωρίς να μπαίνω σε καμία λογική προσωπικής "διεκδίκησης" ή "εξασφάλισης" κάποιας θέσης».
Παρά ταύτα, η εκλογική συνεργασία δεν προχώρησε, οι υποψήφιοί σας συνάντησαν αντιδράσεις και την Παρασκευή τους αποσύρατε από τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Συνεχίζετε να προσβλέπετε σε μια μετεκλογική συμμαχία;
«Ανεξάρτητα από αυτή την έκβαση, εμείς συνεχίζουμε να στηρίζουμε την προσπάθεια για τη δημιουργία ενός κοινωνικού μετώπου ανατροπής της σημερινής πολιτικής, στο πλευρό του ΣΥΡΙΖΑ».
Οι μαξιμαλιστικές αξιώσεις του ΣΥΡΙΖΑ τι περιθώρια συμβιβασμών αφήνουν; Σε μια διαπραγμάτευση κάτι διεκδικείς, κάτι παίρνεις, αλλά και κάτι δίνεις. Τι είναι διατεθειμένος ο ΣΥΡΙΖΑ να δώσει;
«Κατ' αρχάς το να αξιώνεις τη ριζική ανατροπή της πολιτικής της βίαιης λιτότητας και της εσωτερικής υποτίμησης, που το μόνο που κάνει είναι να οδηγεί έναν ολόκληρο λαό σε εξαθλίωση και να διογκώνει τα χρέη και την ανεργία, δεν είναι μαξιμαλισμός. Είναι στοιχειώδης υποχρέωση που τουλάχιστον κάθε παράταξη που προσδιορίζεται ως προοδευτική θα έπρεπε να επιδιώκει. Δεν είναι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ που εκφράζει την άποψη αυτή. Σήμερα στην ΕΕ και διεθνώς αναπτύσσεται ένας έντονος προβληματισμός ενάντια στην ακολουθούμενη πολιτική. Αν δεν υπάρξει αλλαγή πολιτικής, σε λίγο δεν θα υπάρχει ευρωζώνη.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, μια προοδευτική κυβέρνηση θα πρέπει να προσέλθει στη διαπραγμάτευση προτάσσοντας ένα δικό της αξιόπιστο εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης και τις πιθανές πηγές χρηματοδότησης στη βάση ρεαλιστικών εκτιμήσεων και χρηματοδοτικών σεναρίων. Με αυτόν τον τρόπο πολλά μπορεί να επιτευχθούν. Σίγουρα πολύ περισσότερα από όσα έχουν επιτευχθεί ως σήμερα από τη συγκυβέρνηση ΝΔ και ΠαΣοΚ».
Μήπως είναι υπερβολικές οι ελπίδες ότι οι δανειστές θα μεταβάλουν τη στάση τους και θα προσφέρουν στον Τσίπρα όσα αρνήθηκαν στον Σαμαρά;
«Υπάρχει μια κεφαλαιώδης διαφορά η οποία δεν έχει αναδειχθεί στον δημόσιο διάλογο. Η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠαΣοΚ αποδέχθηκε πλήρως τη νεοφιλελεύθερη επιλογή της βίαιης λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης και ουδέποτε κατέθεσε μια εναλλακτική οικονομική πρόταση. Η λεγόμενη διαπραγμάτευση περιορίστηκε σε αστερίσκους στα μέτρα που η ίδια η τρόικα επέβαλε. Οι δανειστές ετοίμαζαν τα μέτρα, η κυβέρνηση τυπικά τα ενέκρινε και η Βουλή τα ψήφιζε.
Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η διαπραγμάτευση με τους δανειστές μας για να έχει ουσία και περιεχόμενο προϋποθέτει ότι εμείς ως χώρα θα καταθέσουμε το δικό μας ρεαλιστικό πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης και τις εκτιμήσεις μας για το χρηματοδοτικό πλαίσιο που μπορεί να υποστηρίξει ένα τέτοιο εγχείρημα. Στη βάση αυτή μπορούμε και πρέπει να διαπραγματευθούμε. Οι δανειστές μας θα έχουν το βάρος της ευθύνης να αποδείξουν ότι αυτά που προτείνουμε είτε δεν γίνονται είτε δεν είναι ρεαλιστικά. Μόνο έτσι μπορούμε να προχωρήσουμε. Το δικό μας σοβαρό και ρεαλιστικό σχέδιο θα θέσει τους όρους της διαπραγμάτευσης».
Οι διαβεβαιώσεις ότι δεν θα γίνουν μονομερείς ενέργειες είναι συνεχείς, συνοδεύονται όμως από τη φράση «εκτός αν αναγκαστούμε». Τι θα γίνει αλήθεια «αν αναγκαστούμε»; Ποιες ενέργειες θα είναι τότε επιβεβλημένες και τι κατάσταση θα επικρατήσει στη χώρα; Αυτή η πτυχή δεν έχει περιγραφεί από τον κ. Τσίπρα.
«Τι σημαίνει "αν αναγκαστούμε"; Περιγράφετε μια κατάσταση όπου οι δανειστές μας θα αρνηθούν ουσιαστικά να διαπραγματευθούν με μια καινούργια κυβέρνηση που θα έχει νωπή λαϊκή και ελπίζω ισχυρή εντολή. Αυτό όμως δεν πρόκειται να συμβεί. Κανείς - ούτε η Ελλάδα ούτε οι δανειστές μας - δεν έχει κίνητρο να μη τελεσφορήσει η διαπραγμάτευση. Μπορεί η διαπραγμάτευση να είναι σκληρή, να πάρει ίσως χρόνο, αλλά κάπου θα καταλήξει και σίγουρα το αποτέλεσμά της θα φέρει τη χώρα σε μια καλύτερη θέση από αυτήν που είναι σήμερα. Επομένως, μονομερείς ενέργειες εκ των πραγμάτων δεν θα υπάρξουν - αυτή είναι η καταστροφολογία στην οποία επενδύει η απερχόμενη κυβέρνηση για να κρύψει τα δικά της λάθη. Αλλωστε υπάρχει δέσμευση των δανειστών μας από τον Νοέμβριο του 2012 για έναρξη διαδικασιών αναδιαπραγμάτευσης του χρέους εφόσον προέκυπτε πρωτογενές πλεόνασμα και όλες οι προτάσεις για την απομείωση του χρέους είναι εντός του πλαισίου της ευρωζώνης. Αποτελούν ήδη αντικείμενο συζήτησης σε πολλά όργανα εντός της ΕΕ και τεχνικής επεξεργασίας από την ΕΚΤ».
Αναλυτικά η συνέντευξη εδώ
http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=666084&h1=true#commentForm

Λούκα Κατσέλη: Η «σιδηρά κυρία» της κοινωνικής τραπεζικής στο τιμόνι του ομίλου της Εθνικής

23/03/2015

Την  Δευτέρα 23 Μαρτίου 2015, η Λούκα Κατσέλη αναλαμβάνει επισήμως την προεδρία του ομίλου της Εθνικής Τράπεζας. Είναι μια θέση για την οποία αισθάνεται «έτοιμη από καιρό». Έχει σχέδια για τον νέο της ρόλο. Πιστεύει με φανατισμό στον αναπτυξιακό και κοινωνικό ρόλο του τραπεζικού συστήματος και τώρα έχει τη δυνατότητα να εφαρμόσει τις ιδέες της…
Στον σχεδιασμό της Λούκας Κατσέλη, αλλά και του οικονομικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ, η Εθνική Τράπεζα θα κληθεί να παίξει έναν στρατηγικό αναπτυξιακό και κοινωνικό ρόλο.
«Αν δεν αναδιαρθρωθεί η παραγωγική βάση της χώρας, αν δεν δημιουργηθούν εγχώρια προστιθέμενη αξία και νέος πλούτος, αν δεν αυξηθούν η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, ακόμα και αν μας χαριστεί όλο το χρέος, είμαστε καταδικασμένοι», εξηγεί η πρώην υπουργός στους συνομιλητές της.
Η Εθνική Τράπεζα έχει συνδέσει την ιστορία της με όλα τα μεγάλα αναπτυξιακά βήματα της χώρας και αυτή την παράδοση θέλει να συνεχίσει η Λούκα. Αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της παράδοσης είναι και η πολιτιστική και μορφωτική προσφορά της Εθνικής. Οι γονείς της, ο Πέλος και η Αλέκα, ήταν καταξιωμένοι στον χώρο της τέχνης, ενώ την οικογενειακή παράδοση ακολουθεί η εγγονή τους, Αμαλία, αλλά και ο εγγονός τους, ο Δημήτρης Αρσένης, που έχει και αυτός καλλιτεχνική φύση…

Πρότυπο διαχείρισης «κόκκινων δανείων»

Η Λούκα Κατσέλη φιλοδοξεί να αναδείξει την Εθνική Τράπεζα σε πρότυπο διαχείρισης των «κόκκινων δανείων». Θέλει να επεκτείνει τη φιλοσοφία του δικού της νόμου για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και στις υπερδανεισμένες μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Έχει ξεκάθαρη άποψη ότι η εξασφάλιση χρηματοδότησης προς τις υγιείς και βιώσιμες επιχειρήσεις συνδέεται με την ορθολογική, αλλά και κοινωνικά υπεύθυνη αντιμετώπιση του προβλήματος των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων και νοικοκυριών. Η Εθνική Τράπεζα –πιστεύει– οφείλει να αντιμετωπίσει αυτό το ζήτημα με συναίσθηση του ρόλου της και της τριπλής ευθύνης απέναντι στους μετόχους, στους πελάτες και στην ελληνική κοινωνία.
Η μεγάλη της φιλοδοξία είναι να γίνει ξανά η Εθνική η πρώτη τράπεζα στην Ελλάδα, αλλά, συγχρόνως, και πρότυπο εταιρικής διακυβέρνησης:
«Αποστολή της τράπεζας είναι να χρηματοδοτεί με τα κεφάλαια που της εμπιστεύονται οι καταθέτες τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά για προαγωγή επενδύσεων και την τόνωση της οικονομικής δραστηριότητας, δεν είναι το κυνήγι των βραχυπρόθεσμων αποδόσεων για τους μετόχους της και τα ανώτατα τραπεζικά στελέχη, μέσω τοξικών χρηματοοικονομικών προϊόντων υψηλού κινδύνου».

Η πολιτική της διαδρομή

Η Λούκα Κατσέλη, στην πολιτική της διαδρομή, βρέθηκε συχνά στο επίκεντρο ζωηρών αντιπαραθέσεων. Ήταν από τους πρώτους Έλληνες πολιτικούς που προειδοποίησαν για τον κίνδυνο προσφυγής στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ενόχλησε αρκετούς και δέχθηκε την κριτική από ακόμη περισσότερους. Όμως, φίλοι και αντίπαλοι αναγνωρίζουν σήμερα ότι πολλές από τις θέσεις και τις αποφάσεις της δικαιώθηκαν από τις εξελίξεις. Αναγνωρίζουν, επίσης, ότι είναι μια πολιτικός πρόθυμη να συγκρουστεί για τις ιδέες της και να υποστεί το πολιτικό κόστος, αλλά και έτοιμη να αναδιπλωθεί, όταν το απαιτούν οι περιστάσεις.

Αντιπαράθεση με τον Γ. Παπακωνσταντίνου

Είναι γνωστή η σκληρή αντιπαράθεσή της με τον τότε υπουργό Οικονομικών, Γιώργο Παπακωνσταντίνου, κατά την περίοδο της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου. Ο τότε παντοδύναμος τσάρος της οικονομίας διεκδικούσε το μονοπώλιο της επιρροής στον νέο πρωθυπουργό και την πιστή εφαρμογή του μνημονίου που διαπραγματεύθηκε ο ίδιος. Η Λούκα ήταν ίσως η μόνη που, χωρίς να αμφισβητεί την ανάγκη της προσαρμογής, έβλεπε και την αναγκαιότητα παράλληλων μέτρων στήριξης όσων πλήττονταν. Ήταν η πρώτη που προέβλεψε την εκτίναξη των «κόκκινων δανείων», καθώς η ύφεση και η φορολογική επιδρομή θα μετέτρεπαν το πρόβλημα του δημόσιου χρέους σε κρίση υπερχρέωσης των ιδιωτών, των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων. Ο νόμος Κατσέλη για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και η αναστολή των πλειστηριασμών, μελετημένες και ισορροπημένες νομοθετικές ρυθμίσεις που «πέρασαν» μετά από πολλές αντιδράσεις, απέτρεψαν μια πραγματική ανθρωπιστική κρίση.
Όταν, την ίδια περίοδο, σε πείσμα των προβλέψεων του μνημονίου, ο πληθωρισμός δεν μειωνόταν, ο Γ. Παπακωνσταντίνου προσπάθησε να επιρρίψει την ευθύνη στην υπουργό Ανάπτυξης, διότι δεν είχε απελευθερώσει την αγορά και τις δυνάμεις του ανταγωνισμού. Η Λούκα, από την πλευρά της, αντέτασσε ότι ο πληθωρισμός είχε ενισχυθεί από τις απανωτές αυξήσεις στους έμμεσους φόρους, στον ΦΠΑ και στη φορολογία στα καύσιμα. Τελικά, ο ακήρυχτος αυτός πόλεμος οδήγησε στη μετακίνησή της τον Σεπτέμβριο του 2010 στο υπουργείο Εργασίας.

Αναγνωρίζεται το έργο της

Παρά τη σύντομη θητεία της στα δύο υπουργεία, άφησε πίσω της έργο που τώρα αναγνωρίζεται. Ίδρυσε το Παρατηρητήριο Τιμών για τα φάρμακα, το οποίο ανατιμολόγησε τα φάρμακα, οδήγησε σε σημαντικές μειώσεις τιμών και μείωσε τη φαρμακευτική δαπάνη κατά ένα δισεκατομμύριο. Πολεμήθηκε, τότε, άγρια από τους θιγόμενους με προβλέψεις για ελλείψεις φαρμάκων, που όμως ποτέ δεν παρουσιάστηκαν. Έφτιαξε έναν πρωτοποριακό νόμο για κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα σήμερα πάνω από 500 τέτοιες επιχειρήσεις να λειτουργούν στη χώρα μας.
Προχώρησε σε σημαντική απλοποίηση της διαδικασίας έναρξης και αδειοδότησης των επιχειρήσεων, αλλά και σε επιτάχυνση των διαδικασιών του ΕΣΠΑ. Έφτιαξε σε χρόνο ρεκόρ το ΕΤΕΑΜ και έθεσε σε εφαρμογή το «Jeremy» και «Jessicα». Καθώς δεν δίσταζε να συγκρουστεί με ισχυρά συμφέροντα, προετοίμασε ρυθμίσεις για τη διαφάνεια των συναλλαγών στο λιανεμπόριο, αλλά και των ενδοομιλικών συναλλαγών. Έστειλε 60 υποθέσεις για προβληματικές ενδοομιλικές συναλλαγές στο αρμόδιο υπουργείο Οικονομικών για έλεγχο.
Η Λ. Κατσέλη ήξερε και πότε έπρεπε να αναδιπλωθεί. Δέσμια των προεκλογικών διακηρύξεων του ΠΑΣΟΚ για αναστροφή των ιδιωτικοποιήσεων, κλήθηκε να αντιμετωπίσει την «καυτή πατάτα» της Cosco. Επέλεξε να επαναδιαπραγματευθεί τη σύμβαση και να οδηγήσει τα πράγματα σε έναν έντιμο συμβιβασμό, τα οφέλη του οποίου κανείς δεν αμφισβητεί σήμερα. Προχώρησε και στην άρση του καμποτάζ, βάζοντας τα θεμέλια για την άνθηση της ελληνικής κρουαζιέρας.

 Πάτησε κάλους, έκανε και εχθρούς

Στα δύο αυτά χρόνια πάτησε πολλούς κάλους, έκανε αρκετούς ισχυρούς εχθρούς, όσοι όμως τη γνώρισαν από κοντά έχουν να λένε ότι είναι ένας γοητευτικός άνθρωπος με βαθιά μόρφωση που υλοποιεί αποτελεσματικά τα έργα που αναλαμβάνει.
Τον Ιούνιο του 2011, ο Γ. Παπανδρέου στον ίδιο ανασχηματισμό με τον οποίο απομάκρυνε τον Γ. Παπακωνσταντίνου από τον υπουργείο Οικονομικών, την άφησε εκτός κυβερνητικού σχήματος. Τέσσερις μήνες αργότερα, η Λούκα αποφάσισε να καταψηφίσει το περίφημο άρθρο 37 του πολυνομοσχεδίου για το ενιαίο μισθολόγιο, την εργασιακή εφεδρεία και τα συνταξιοδοτικά. Στις 4 Νοεμβρίου, έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Η τελική ρήξη με το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου σημειώθηκε τον Φεβρουάριο του 2012, όταν καταψήφισε το δεύτερο μνημόνιο μαζί με άλλους 21 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, που διαγράφτηκαν όλοι.
Έκλεισε, έτσι, ένας κύκλος ισχυρών δεσμών με το ΠΑΣΟΚ και την οικογένεια Παπανδρέου, που ξεκίνησε το 1976, όταν η Λούκα, 24χρονη τότε φοιτήτρια, εντάχθηκε στο κίνημα. Είχε μόλις πάρει το δεύτερο μεταπτυχιακό της στα Οικονομικά από το Princeton, ενώ είχε πάρει το πρώτο της πτυχίο σε ηλικία 20 ετών από το Smith College στη Βοστώνη. Εκείνα τα χρόνια είχε γνωρίσει και τον Αντώνη Σαμαρά, για τον οποίο συχνά έλεγε ότι ποτέ δεν της άσκησε άδικη κριτική. Από το 1977, σε ηλικία 25 ετών, δίδασκε στο Yale, όπου το 1980 έλαβε τιμητική διάκριση ως η καλύτερη νέα καθηγήτρια. Επέστρεψε στην Ελλάδα και το 1987 έγινε καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου διδάσκει από τότε μέχρι σήμερα. Όταν δίδασκε στο Yale, είχε φοιτητή τον Νίκο Παπανδρέου, ενώ ως πρόεδρος του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, το 2000, βοήθησε τον Αντρίκο Παπανδρέου να μετακινηθεί ως καθηγητής από το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στην Αθήνα.
Στην πλούσια επαγγελματική καριέρα της είχε διατελέσει γενική διευθύντρια του ΚΕΠΕ, διευθύντρια του Κέντρου Ανάπτυξης του ΟΟΣΑ στο Παρίσι, ενώ συμμετείχε σε διεθνή συμβούλια προσωπικοτήτων, όπως το Συμβούλιο Αναπτυξιακής Πολιτικής του ΟΗΕ και το Συμβούλιο Σοφών για την Αναθεώρηση της Κοινωνικής Χάρτας της Ευρώπης.
Πηγή: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΦΙΛ ΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΛΟΥΚΑΣ Τ. ΚΑΤΣΕΛΗ ΣΤΟ FACEBOOK

Ενημέρωση,
Οι φίλοι που ζητούν να γίνουν αποδεκτοί από τα προφίλ της Πρόεδρου της ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ Λούκας Κατσέλη τους ενημερώνουμε, ότι όλα τα προφίλ έχουν περάσει τον αριθμό των επιτρεπόμενων από το Facebook δικτυακών φίλων και είναι αδύνατο να γίνουν αποδεκτοί για τεχνικούς λόγους .
Για τον λόγο αυτό δημιουργήσαμε σελίδα στο facebook προκειμένου να λυθεί η πληθώρα των αιτημάτων. Οι φίλοι που επιθυμούν να γίνουν φίλοι αλλά και όσοι είναι φίλοι στα προφίλ θα πρέπει να κάνουν like στην παρακάτω σελίδα στο facebook της Λούκας ώστε να μπορούμε να επικοινωνούμε όλοι μαζί από την νέα σελίδα.
https://www.facebook.com/LKatseli?ref=hl

Η Πρόεδρος της Κοινωνικής Συμφωνίας Λούκα Τ. Κατσέλη αναλαμβάνει Πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας και σε επόμενη συνεδρίαση της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών θα αναλάβει πρόεδρος στην ΕΕΤ

Την Δευτέρα 23 Μαρτίου 2015 , η Λούκα Κατσέλη θα αναλάβει Πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας . Σύμφωνα με πληροφορίες, κατά την επόμενη συνεδρίαση της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών , η Λούκα Κατσέλη θα εκλεγεί και Πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών εκπροσωπόντας τις ελληνικές τράπεζες στην κυβέρνηση και στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς

Άρθρο της Προέδρου της Κοινωνικής Συμφωνίας Λούκας Τ. Κατσέλη στο site του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ "Why a win-win is possible for Greece and the EU"

In the Greek elections this January, Syriza, a party of the left, received 36.3% of the national vote and formed a coalition government under Alexis Tsipras, backed by the centre-right Party of Independent Greeks. Until five years ago, Syriza had never received more than 5% of the national vote.

This dramatic political turnaround could not have happened were it not for the devastating impact of unprecedented austerity policies. These were imposed over a period of five years, from 2010 to 2015, by two successive Master Financial Assistance Facility Agreements, signed between the Greek government and the so-called Troika (European Commission, European Central Bank and the IMF) in exchange for 226.7 billion euros in bail-out loans. These were channeled almost exclusively to the European banking system to avoid the write-down of previous bad loans to the Greek government and banking system, as well as to pay back interest and capital operations.
Plummeting income, rising unemployment
Only 11% of bail-out loans went to finance the government accounts. Conditionality for the bail-out loans included sharp cuts in fiscal expenditures and social benefits, steep rises in direct and indirect taxes and across-the-board cuts in wages and pensions, exceeding in many instances 40%. This resulted in a massive 25% drop in national income, raised the average unemployment rate to over 27%, increased over-indebtedness and exacerbated poverty and inequality. Middle-class voters of different political persuasions voted massively for Syriza, demanding a new deal for Greece within the Eurozone to put an end to the harsh austerity policies and map a feasible pro-growth strategy.
Difficult negotiations between the new Greek government and its Eurozone partners have already started. After a failed attempt to reach a preliminary agreement on 16 February, a new statement was finally agreed upon a week later accompanied by a preliminary list of conditional structural measures and reforms to be finalized by the end of April and implemented by the end of a four-month period; the list includes prior commitments agreed upon by the previous government subject to selected revisions to be suggested by the current government in the spirit of “given flexibility”.
Based on the preliminary agreement, Greece will not receive any funds from its official creditors ‒ including the 1.9 billion euros in SMP profits that have already been remitted by the ECB to Eurozone countries ‒ until a review of the bail-out package is successfully completed at the end of the four-month period. Furthermore, the Greek government is not allowed, for the time being, to issue more short-term T-bills given that the ECB-imposed limit (set at 15 billion euros) has already been reached, while government bonds are not acceptable by the ECB. Thus, liquidity to the banking system is currently provided only through the Emergency Liquidity Assistance programme of the ECB at higher costs.
Tricky talks but tangible gains
Despite appearances, the negotiating process and the agreement reached has brought about some tangible political and economic gains both for the Greek government and Eurozone leaders; it also poses risks that need to be carefully addressed.
Putting aside the open disagreement of those few who opt for a clear break with the past even at the cost of a complete breakdown of negotiations or even “Grexit”, the Greek government’s popularity ratings have exceeded 80% as a consequence of its negotiating stance. For most Greeks, it was the first time since 2010 that a Greek government highlighted to the creditors and the international community the dramatic consequences and the fallacy of an ill-designed austerity and structural-reform programme that not only impoverished large segments of the population, but also exacerbated the debt burden, deteriorated investment prospects, led thousands of highly-skilled professionals to leave the country and worsened the country’s long-run competitiveness prospects.
Making the case for Europe
For the Eurozone’s institutional leadership, the provisional agreement demonstrated its capacity to take into account and respect democratic processes and outcomes, to exhibit needed openness and flexibility in the design and conduct of policy and to underpin the European social model.
At a time when Euro-scepticism is on the rise across the continent, forging an agreement across governments of different political orientations that upholds fundamental European values has enhanced the legitimacy of the European project. It has also delivered a strong message against the worrying rise of far-right extremism.
The content of the agreement also provides potential economic advantages to both negotiating parties. For the Greek side, it provides a degree of freedom to the government to propose changes in the policy mix and the choice of structural reforms; in so doing, the government can pursue its objective to shift the burden of adjustment to higher-income groups, address tax evasion and enhance social fairness and social protection. Furthermore, the language of the agreement opens up the possibility of a reduction in the primary surplus target for 2015 below 3% of GDP to a level that “takes into account the economic circumstances”. “Excessive, self-defeating austerity is off” proclaimed a German analyst.
The outcome will be beneficial not only for Greece, but for all Eurozone member countries. For the Eurozone, which continues to be characterized by secular stagnation and deflation, reaching a compromise in the Greek case offers an opportunity for a needed and wanted turn-around in policies by providing less austerity, more flexibility and better sequencing. Such a turn-around will have positive repercussions for trade, investment, growth and employment. Consensual politics strengthens the arm of those institutions and political forces (e.g. Euro Parliament, ECB, Commission, Social Democrats, Greens, etc.) that have pushed for more anti-cyclical, pro-growth policies or have sought opportunities to alter the policy mix actually pursued in their own country.
Last but not least, the prospect of a reasonable compromise settlement has strengthened the legitimacy and viability of the Eurozone against those Euro-sceptics who have prophesied the dissolution of the currency area in the face of diverging preferences and underlying economic imbalances.
The challenges ahead
Despite these potential benefits, there are a number of risks ahead that could impose heavy costs on both the Greek economy and the Eurozone. Mitigating them requires bold political decisions that bridge political differences and restore trust among partners who profess that they want to continue working together.
In the very short run, provision of liquidity to the economy is essential. An economy cannot run if consumers, investors or exporters do not have a minimal assurance that credit will continue to be available over the next six months. Linking the provision of ECB credit to the approval and implementation of structural reforms, which by their very nature take time to be properly designed and implemented, can easily backfire and has already started doing so: it fuels widespread uncertainty and deposit withdrawals and provides incentives for capital flight and quick-fixes. Conditionality needs therefore to be revisited: reform implementation needs to be linked to debt alleviation or development finance as opposed to short-run credit provision. The stick needs to be maintained but not kill the patient.
The second challenge concerns the issue of debt management. As pointed out by many economists as early as 2010 (Boone & Johnson, 2010; Cabral, 2010; Wyplosz, 2010; Eichengreen, 2010), Eurozone member countries’ external debt dynamics were toxic from the beginning. Even today – despite the Private Sector Initiative, which reduced the burden of its private debt by 130 billion euros in 2011-2012 – without official debt relief, Greece’s external indebtedness will continue to rise, sap domestic activity and crumble investment and growth prospects. Eurozone countries will have to continue to bail-out Greece through more loan extensions for the country to be able to pay back its creditors.
Debt relief can be achieved in a number of ways: rescheduling and re-profiling could be complemented with bilateral debt-equity swaps, the issuance of GDP-indexed bonds, equitization of debt, etc. underpinned by strong conditionality linked to the implementation of meaningful structural reforms. If not done, Greece will not be able to get out of its present low-productivity/over-indebtedness trap and the Eurozone will continue to bleed. The responsibility of both parties to reach a viable agreement is of critical importance for the future of Europe.
A new deal needs therefore to be forged between Greece and its Eurozone partners: one based on an effective political settlement that would strengthen the Eurozone by spurring growth, maintaining social cohesion and underpinning inclusive, democratic institutions. Such a new deal can indeed be a win-win game for both Greece and the Eurozone.
Author: Louka T. Katseli, ex-Minister of Economy, Competitiveness and Shipping and Labour and Social Protection of Greece; Professor, Department of Economics, University of Athens. She is a member of World Economic Forum Global Agenda Council on Public Finance and Social Protection.