Να μην υπάρχουν ψευδαισθήσεις ότι με τον ερχομό μιας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ θα έχουν λυθεί τα προβλήματα, ζητά από τους πολίτες η Λούκα Κατσέλη η οποία υπογραμμίζει ότι τα προβλήματα θα είναι πολύ μεγάλα και την επόμενη δεκαετία.
Ωστόσο , δηλώνει τη στήριξή της ως Κοινωνική Συμφωνία στη συμπαράταξη αυτών των δυνάμεων με το ΣΥΡΙΖΑ γιατί πιστεύει ότι η διαιώνιση της υπάρχουσας πολιτικής είναι καταστροφική.
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΛΟΥΚΑ ΚΑΤΣΕΛΗ
Με αφορμή όσα έχουμε δει τώρα τελευταία με την περίφημη σκληρή διαπραγμάτευση της ελληνικής κυβέρνησης με την τρόικα. Του όρους, τα email, όλο αυτό το σκηνικό... Επειδή και εσείς για ένα διάστημα στην αρχική κυβέρνηση Παπανδρέου είχατε συμμετάσχει στην τότε διαπραγματευτική ομάδα με την τρόικα. Αυτό που συνέβαινε τότε με το πως εξελίχθηκε η διαπραγμάτευση αυτή και η συμπεριφορά της κυβέρνησης, βλέπετε αλλαγή του τότε με το σήμερα;
Δυστυχώς, από το 2011 έως σήμερα δεν υπάρχει διαπραγματευτική στρατηγική της Ελλάδας. Η Ελλάδα κανονικά θα έπρεπε από το 2010 ίσως, να παρουσιάσει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα και μια πρόταση προς τους δανειστές με τις δικές της θέσεις και προτεραιότητες. Από τότε έλεγα ότι θα έπρεπε να είχε τρία σκέλη: το σκέλος της απομείωσης και αναδιάρθρωσης του χρέους, των βασικών μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη η οικονομία και το σκέλος που αφορά στην τρέχουσα οικονομική πολιτική και το μείγμα πολιτικής. Αυτά τα τρία κομμάτια είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους. Ακόμα και εάν αύριο απομειωθεί το σκέλος στο 0, μέσα σε 10 χρόνια, αν δεν γίνουν αναπτυξιακές παρεμβάσεις στην ελληνική οικονομία, το χρέος θα διογκωθεί εκ νέου. Αν δεν υπάρξει αλλαγή στο μείγμα πολιτικής, δεν μπορεί να υπάρξει ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας και, άρα, το χρέος θα επιδεινώνεται και οι μεταρρυθμίσεις θα είναι αναποτελεσματικές. Αυτά τα τρία σκέλη είναι συνδεδεμένα. Έχω καταθέσει εδώ και δύο χρόνια μία ολοκληρωμένη πρόταση με άλλους συναδέλφους περιγράφοντας τα μέτρα και τις πολιτικές που θα έπρεπε να αποτελέσουν τον κορμό μιας εθνικής διαπραγματευτικής πολιτικής. Τι κάνει η κυβέρνηση Σαμαρά; Κοιτάζει το δημοσιονομικό πλεόνασμα, τα δημοσιονομικά μέτρα και διαπραγματεύεται μέτρο μέτρο με την τρόικα από που θα κόψουμε, από που θα προσθέσουμε, πως θα καλύψουμε το δημοσιονομικό κενό. Τελικά γίνεται ένας φαύλος κύκλος γιατί όσο η οικονομία δεν παίρνει μπροστά, όσο δεν διευρύνεται η παραγωγή και το εισόδημα, τόσο περισσότερο τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να πληρώσουν φόρους, ασφαλιστικά ταμεία και Τράπεζες και η τρύπα μεγαλώνει.
Πεδίο διαπραγμάτευσης υπάρχει, όσον αφορά τη διάθεση των Ευρωπαίων και των μελών της τρόικας να δεχθούν αυτή τη διαπραγμάτευση; Αυτό που ακούμε από Σαμαρά και Βενιζέλο είναι ότι διαπραγματεύονται σκληρά αλλά δεν μπορούν να περάσουν τα πάντα από την τρόικα. Είναι τελικά στο χέρι μας να διαπραγματευτούμε ή θα ζούμε αυτά τα απίστευτα με τις εντολές μέσω email;
Πιστεύω ειλικρινά ότι υπάρχει πεδίο διαπραγμάτευσης και η προσωπική μου εμπειρία μου έδειξε ακριβώς αυτό. Το 2011, όταν ανέλαβα το Υπουργείο Εργασίας, είχαν ήδη κλείσει πάρα πολλά μέτρα όσον αφορά την κατάργηση της επέκτασης των κλαδικών συμβάσεων, τη μείωση του κατώτατου μισθού, την πλήρη αλλαγή της διαδικασίας της διαιτησίας και της διαμεσολάβησης. Μετά από μια διαπραγμάτευση τριών μηνών, κατορθώσαμε και αλλάξαμε τα μέτρα αυτά. Πέρασε τότε η ειδική επιχειρησιακή συλλογική σύμβαση εργασίας η οποία ψηφίστηκε από τη Βουλή, υλοποιήθηκε για τέσσερις μήνες και μετά ανετράπη από ντόπια συμφέροντα τα οποία για το δικό τους λόγο δεν ήθελαν τη σύμβαση αυτή, Αποτέλεσμα, όταν έφυγα από το Υπουργείο (και για αυτό έφυγα) μέσα σε μία εβδομάδα να ανατραπεί αυτή η συμφωνία με την τρόικα και να περάσει ένας καινούριος εργασιακός νόμος το άρθρο 37 του οποίου εγώ καταψήφισα και βρέθηκα εκτός Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ.
Θεωρείτε πως όλη αυτή η σκληρή στάση των δανειστών τις τελευταίες εβδομάδες οφείλεται πως στο ότι θεωρούν πως αλλάζει σύντομα η κυβέρνηση, μετά και τις εξελίξεις με τον ΠτΔ, θα έχουν το ΣΥΡΙΖΑ απέναντί τους για να διαπραγματευτούν;
Νομίζω ότι το θεωρούν δεδομένο. Θα σας πω τη δική μου εμπειρία. Τους τελευταίους μήνες έχω συμμετάσχει σε διάφορα διεθνή φόρα στο εξωτερικό και συνομιλώ με υπουρογύς και οικονομικούς παράγοντες. Όλη η συζήτηση που γίνεται είναι ότι θεωρούν δεδομένο πως θα υπάρξει αργά η γρήγορα κυβερνητική αλλαγή στην Ελλάδα. Στο πλαίσιο αυτό, η τρόικα δεν θέλει να ανοίξει τα χαρτιά της για να μπορέσει να διαπραγματευτεί με τη νέα κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές όποτε αυτές γίνουν. Και θέλει να περιμένει να δει τι θα γίνει με τον ΠτΔ.
Παλιοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ και του Συνασπισμού κατηγορούν την ηγεσία του κόμματος ότι βάζει πολύ νερό στο κρασί της για να γίνει κυβέρνηση. Από την άλλη πλευρά, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ κατηγορούν το ΣΥΡΙΖΑ ότι έχει έναν ακραίο αριστερό λόγο που διώχνει επενδυτές και προκαλεί όλα τα δεινά στη χώρα. Εσείς που πιστεύετε ότι βρίσκεται η αλήθεια; Μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ θα προχωρήσει σε μια διαπραγμάτευση για μια πιο light αντιμετώπιση από τους δανειστές ή θα προχωρήσει σε ρήξεις και θα αλλάξει τα δεδομένα;
Και η μία θέση και η άλλη είναι ακραίες και ανεδαφικές. Στο ΣΥΡΙΖΑ, μας αρέσει δεν μας αρέσει, πέφτει μια τεράστια ευθύνη τόσο ως αξιωματική αντιπολίτευση όσο και ως πρώτο κόμμα όσον αφορά τις δημοσκοπήσεις, ότι με τα λόγια και τα έργα του και με το προσωπικό που θα κινητοποιήσει, ότι θα μπορέσει να διαχειριστεί αυτή την κατάσταση και να βάλει τις βάσεις για αναδιάρθρωση της παραγωγής και έξοδο από την κρίση. Δεν είναι εύκολο, δεν θα είναι εύκολη πορεία. Δεν έχω ψευδαισθήσεις ότι με τον ερχομό μιας κυβέρνησης με τον ερχομό του ΣΥΡΙΖΑ θα έχουν λυθεί τα προβλήματα. Τα προβλήματα θα είναι πολύ μεγάλα και την επόμενη δεκαετία. Αλλά ως Κοινωνική Συμφωνία στηρίζουμε τη συμπαράταξη αυτών των δυνάμεων γιατί πιστεύουμε ότι η διαιώνιση της υπάρχουσας πολιτικής είναι καταστροφική.
