Αγαπητές κυρίες και κύριοι,
Στη Βουλή απαντώνται οι της συγκυβέρνησης και οι της αντιπολίτευσης. Στη σημερινή όμως παραζάλη της πολιτικής κακοδαιμονίας:
οι μεν πρώτοι:
- υπέστειλαν ήδη τη σημαία του ελληνικού Έθνους εκχωρώντας την εθνική κυριαρχία,
- είναι άτομα υποταγμένα, καλά, υπάκουα, πρόθυμα, έρμαια της διαρκούς εξωτερικής επιβουλής, γεγονός που παρουσιάζει την Ελλάδα ως πολλαπλώς δεδομένη.
Οι δε δεύτεροι:
- διχάζονται σε φθηνές αλληλοκατηγορίες, ανούσιες κομματικές αντιπαραθέσεις και εξευτελιστικούς υπαινιγμούς,
- εξαρτώνται από λαϊκισμό και διέπονται από ωφελιμιστικές τάσεις και
- συνεχίζουν να καλλιεργούν και να αναπαράγουν ξεπερασμένους κομματικούς διαχωρισμούς και να ισορροπούν σε ανύπαρκτες πλέον συνοριακές γραμμές τμημάτων κομματικής βεντάλιας.
Και οι δυο μαζί:
- οδηγούν τον λαό – που υποτίθεται πως τον σώζουν- σε πλήρη εξαθλίωση και
- παρουσιάζουν εικόνα εθνικής διαίρεσης και ως εκ τούτου δεν σφυρηλατούν την εθνική ενότητα και την ιστορική και αναγκαία ομοψυχία των Ελλήνων.
Επειδή οι προλαλήσαντες ήδη κάλυψαν τόσα πολλά, θα επικεντρωθώ σε δυο σημεία: το ένα είναι η Ηθική και το άλλο ο Εθνισμός, αυτά που κάποτε ήταν αυτονόητα και τώρα είναι ζητούμενα.
ΗΘΙΚΗ
Τώρα που ο λαός είναι εξαθλιωμένος και καθημερινά οδηγείται με ταχείς κιόλας ρυθμούς στο τέλος της αξιοπρέπειας, η αγάπη βρίσκει πρακτική εφαρμογή και η Ηθική ξαναπαίρνει την πρωτοκαθεδρία. Μιλώ για ηθικό αγώνα, για ηθική νόηση, για ηθική βούληση, για ηθικά αιτήματα, για ηθική πρόοδο, για ηθικό έργο, για ηθική ζωή και συμπεριφορά, για εκλογή ηθικών αξιών, για ευθύνη πράξεων, για χρέος και καθήκον. Όλα αυτά προϋποθέτουν ύπαρξη:
- παιδείας,
- εσωτερικής ελευθερίας,
- μέτρου και τάξης,
- σταθερότητας και όχι μεταβλητότητας –όπως όλοι σχεδόν οι πολιτικοί με πρόφαση ότι η εποχή αλλάζει, κινούνται σαν γυρολόγοι από τον έναν χώρο στον άλλο με άξονα την πολύπλευρη ιδιοτέλεια.
Αυτά όλα τα τονίζω όχι μόνον για να θέσω το πλαίσιο μέσα στο οποίο οφείλει κάθε άτομο πριν ενταχθεί στην πολιτική να κομίζει έσω, αλλά και για το γεγονός ότι, τώρα που βουλιάζουν πολλά κόμματα, τα μέλη τους που έχουν περάσει στην συνείδηση των πολιτών ως διαβρωμένα, ψάχνοντας να «νίψουν τας χείρας τους» για να επανέλθουν σε βάθος χρόνου «ξεπλυμένα» στην πολιτική σκηνή, θα ζητήσουν την ένταξή τους σε νέους πολιτικούς σχηματισμούς η ιδεολογία και ο σκοπός των οποίων είναι πραγματικά η υπηρεσία στο έθνος και στον λαό. Κι εδώ απαιτείται η προσοχή των επικεφαλής της Κοινωνικής Συμφωνίας και η υπενθύμιση τού ότι το «όλα είναι ανεκτά» οδήγησε στην κατάρρευση των θεσμικών πυλώνων και μέσω αυτής στην κατάρρευση της πολιτικής σκηνής, της κοινωνίας και μακρόχρονα του ελληνισμού.
Ας μην είμαστε ανεκτικοί, χαλαροί, παθητικοί αποδέκτες για να αυξηθεί ο αριθμός των μελών. Είμαι πεπεισμένη πως όταν η βάση είναι υγιής ο πολιτικός αυτός χώρος θα αποτελέσει την πρώτη επιλογή των Ελλήνων πολιτών. Αυτή η τομή, αυτό το ξεκαθάρισμα, ίσως απαιτήσει βάθος χρόνου. –Έτσι κι αλλιώς είμαστε στον πάτο. Πόσο άλλο να χωθούμε-; Όμως πρέπει το αύριο να έχει γερά θεμέλια.
ΕΘΝΙΣΜΟΣ
Ο Eduardo Galeano λέει: «Το έθνος που υπακούει, δεν είναι πλέον έθνος. Είναι η ηχώ ξένων φωνών, είναι η σκιά άλλων σωμάτων». Προσθέτω εγώ: «Ό,τι απλώνεται πέρα από τα όριά του χωρίς Γνώση, χάνει την ταυτότητά του, χάνει το συμπαγές του». Έτσι και το έθνος το ελληνικό. Απλώθηκε χωρίς Γνώση στην Ευρώπη και χάνεται όλο και περισσότερο το συμπαγές του. Και με ποιον τρόπο; Οι υποτακτικοί ρίζωσαν την ανασφάλεια και τον φόβο στον ελληνικό λαό. -«Ο φόβος κυβερνά» είπε πολύ σωστά πριν από λίγο ο Θόδωρος Αγγελόπουλος-. Ρίζωσαν τη βία της υλικής δύναμης. Και ξερρίζωσαν –ή μάλλον νομίζουν πως ξερρίζωσαν- την αξιοπρέπειά μας. Και την ατομική. Και την εθνική.
Αν
δεν πατάμε, κυρίες και κύριοι, στη χώρα μας, στη γλώσσα μας και στην
ιστορία μας, δεν πατάμε στην Ευρώπη, δεν πατάμε στον κόσμο, δεν πατάμε
στο αύριο.
Για
να μην εξαφανισθεί μακρόχρονα ο ελληνισμός χρειάζεται άμεσα να
ενδυναμώσουν οι ένοπλες δυνάμεις, χρειάζονται εμπνευσμένες προσπάθειες,
υψηλές πνευματικές και πατριωτικές επιδόσεις, αλήθεια, δόσιμο λύσεων σε
βαθιά προβλήματα που κλονίζουν την εθνική μας οντότητα και χάραξη νέας
εθνικής στρατηγικής. Το επιβάλλει η γείτων γεωπολιτική ρευστότητα. Το
επιβάλλουν οι επιλεκτικές εξωτερικές διακρατικές προτιμήσεις, οι
κλυδωνισμοί, το τέλμα, η ευρωπαϊκή και παγκόσμια «σούπα». Εθνισμός και Ηθική θωρακίζουν την κρατική οντότητα. Θωρακίζουν την παραπαίουσα κοινωνία και δημιουργούν συμπαγές ελληνικό μέτωπο μπολιασμένο από τον ιστορικό οικουμενικό πολιτισμό μας, κόντρα και σε αυτούς που «εκσυγχρονισμένα» δηλώνουν ευρωπαϊστές ή παγκόσμιοι πολίτες, αλλά και κόντρα στους εθνικιστές ψευτοπατριώτες που παραμορφώνουν τον πολιτισμό και την ιστορία μας. Και τις δυο αυτές αξίες είχα την τιμή, όχι μόνον να τις διδαχθώ μέσω της ελληνικής παιδείας και να τις εμπεδώσω μέσω της οικογένειάς μου, αλλά και να τις βιώνω, χρόνια τώρα, μέσω δυο πολιτικών προσώπων: του Γεράσιμου Αρσένη και της Λούκας Κατσέλη που έχουμε την τιμή να προεδρεύει του πολιτικού μας χώρου.
Ευρυδίκη Λειβαδά
