Η σημερινή μέρα θα έπρεπε να είναι ημέρα γιορτής και περηφάνιας . Δυστυχώς σήμερα ανέτειλε μια μαύρη μέρα για την Κύπρο, τον Ελληνισμό αλλά και για την ίδια την Ευρώπη. Οι πολιτικές ηγεσίες της Ευρωζώνης επέλεξαν για άλλη μια φορά να προτάξουν κοντόφθαλμες οικονομικές και εθνικές επιδιώξεις παραβιάζοντας βασικές αρχές και αξίες του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Για 10 δις ευρώ επέλεξαν να διαλύσουν την οικονομία της Κύπρου, ενός κράτους μέλους της Ευρωζώνης, εντείνοντας την υποψία όλων ότι πίσω απ’ αυτή την επιλογή κρύβονται απώτερες επιδιώξεις: στο πλαίσιο μιας «νέας τάξης πραγμάτων» στην ευρύτερη περιοχή ο έλεγχος και η διαχείριση των ενεργειακών αποθεμάτων και το μέλλον της ίδιας της Κυπριακής Δημοκρατίας .
Χρησιμοποίησαν ως πρόσχημα το ψευδεπίγραφο επιχείρημα ότι το «οικονομικό μοντέλο της Μεγαλονήσου δεν ήταν βιώσιμο» όταν οι όποιες υπαρκτές επισφάλειες του μοντέλου αυτού ήταν γνωστές πριν καν μπει η Κύπρος στην Ευρωζώνη, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι το ίδιο μοντέλο ισχύει και στην Ιρλανδία, τη Μάλτα και το Λουξεμβούργο, ενώ χώρες ,όπως η Γερμανία και η Ολλανδία καταλαμβάνουν χειρότερη θέση σε σχέση με την Κύπρο στην κατάταξη χωρών που ενέχονται σε ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Η χθεσινή απόφαση του Eurogroup θα αποσταθεροποιήσει την Ευρωζώνη καθώς η καταπάτηση ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων, το κούρεμα καταθέσεων, ανεξαρτήτως ύψους εγγύησης και η επιβολή περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων, κλονίζει την εμπιστοσύνη στην ασφάλεια του χρηματοπιστωτικού συστήματος σ’ όλα τα κράτη μέλη.
Επέλεξαν να ασκήσουν, για άλλη μια φορά , πολιτική «a la carte» ως προς τον τρόπο διαχείρισης της κρίσης, ανάλογα με τα συμφέροντα των ισχυρών, υπονομεύοντας την αξιοπιστία των Ευρωπαϊκών θεσμών και εντείνοντας τον Ευρωσκεπτικισμό.
Άλλα μέτρα και σταθμά για την Ιρλανδία όπου το κόστος της αναδιάρθρωσης των Τραπεζών το πλήρωσαν κυρίως οι Ιρλανδοί συνταξιούχοι , άλλα για την Ισπανία όπου το κόστος ανακεφαλαιοποίησης το πλήρωσαν οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι και άλλα για την Κύπρο, όπου τον λογαριασμό καλούνται να τον πληρώσουν άμεσα οι καταθέτες και πολύ σύντομα, όπως και στην Ελλάδα, οι Κύπριοι εργαζόμενοι , μισθωτοί και συνταξιούχοι.
Είναι ξεκάθαρο ότι οι ισχυροί της Ευρώπης επέλεξαν να επιβάλουν το εθνικό τους συμφέρον .
Το ερώτημα είναι τι κάναμε εμείς. Οι ευθύνες για τις πολιτικές ηγεσίες της Κύπρου και της Ελλάδας είναι τεράστιες.
Ευθύνες για την ολιγωρία και την αδράνεια μηνών.
Ευθύνη για την έλλειψη επεξεργασμένης διαπραγματευτικής στρατηγικής και σύναψης συμμαχιών.
Ευθύνη για την αποδοχή μιας δήθεν «λύσης» που διαλύει όχι μόνο το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Κύπρου αλλά ολόκληρη την οικονομία της νήσου . Ευθύνη για την έλλειψη πολιτικής τόλμης, φρονήματος και εθνικής συνείδησης την δύσκολη ώρα να προτάξουν ένα σθεναρό ΟΧΙ, να διακόψουν τις συνομιλίες με το Eurogroup και να αναλάβουν την ευθύνη να προωθήσει η Κύπρος τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις με τις ίδιες δυνάμεις της ,χωρίς τον ζυγό της Τρόικας.
Δυστυχώς επέλεξαν να δεχθούν παθητικά ένα φάρμακο που για άλλη μια φορά σκοτώνει μια οικονομία, ένα λαό και ένα κράτος.
