Η λιτότητα οδηγεί σε νέα διόγκωση του χρέους
Η χώρα μπαίνει σε μεγάλες περιπέτειες αν δεν αλλάξει το μείγμα πολιτικής, προβλέπει η κ. Λούκα Κατσέλη. Η πρόεδρος της Κοινωνικής Συμφωνίας ασκεί σκληρή κριτική στο νέο μνημόνιο και στις πολιτικές δυνάμεις που το στηρίζουν, συμπεριλαμβανομένου του ΠΑΣΟΚ ασφαλώς. Καταθέτει ταυτόχρονα το πρόγραμμα του νέου κόμματος, ενώ κάνει και τον προσωπικό της απολογισμό για τη διετία που προηγήθηκε.Στην περίπτωση, κυρία πρόεδρε, που δεν αμφισβητηθεί το μνημόνιο με κάποιο τρόπο, πώς θα είναι η Ελλάδα το 2015;
Θα εξαρτηθεί πάρα πολύ από το τι θα γίνει από τώρα ως το 2015. Αν δεν αλλάξει το μείγμα πολιτικής, θα έχουμε μπει σε μεγάλες περιπέτειες. Η ύφεση θα έχει βαθύνει, η Ελλάδα δεν θα μπορεί να βγει στις αγορές και θα έχει πιθανότατα εμπλακεί σε δικαστικές περιπέτειες.
Όπως επισημαίνουν και διεθνείς αναλυτές, τα μέτρα που έχουν ενταχθεί στο μνημόνιο, ιδιαίτερα οι δραματικές περικοπές μισθών και συντάξεων, η αύξηση των φόρων και η πολιτική λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης, θα διογκώσουν το χρέος και θα καταστήσουν την εξυπηρέτησή του πάρα πολύ δυσχερή. Το αποτέλεσμα θα είναι να οδηγηθούμε πολύ σύντομα στην ανάγκη δεύτερου κουρέματος. Η ελβετική τράπεζα UBS με έκθεσή της ενημέρωσε κατ’ ουσίαν τους πελάτες της για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Επίσης, θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι η δανειακή σύμβαση που υπογράψαμε δεν καλύπτει ανάγκες της Ελλάδας, καταπατά συνταγματικά δικαιώματα της χώρας μας και περιορίζει σημαντικά την εθνική μας ανεξαρτησία, κυρίως μέσω της άρσης ασυλίας έναντι κατασχέσεων περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου και της Τραπέζης της Ελλάδος.
Συνεπώς προτείνετε τη συνολική κατάργηση του μνημονίου ή όχι;
Προτείνουμε σκληρή διαπραγμάτευση στη βάση νέου εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης, το οποίο ουσιαστικά θα βάλει την οικονομία σε τροχιά ανάκαμψης και όχι βαθύτερης ύφεσης.
Ποιο λοιπόν είναι το δικό σας εναλλακτικό σχέδιο εξόδου από την κρίση;
Είναι ένα σχέδιο δημοσιονομικής προσαρμογής και κάλυψης των στόχων για μείωση του ελλείμματος και του χρέους προς το ΑΕΠ, αλλά με μέτρα ελάχιστα υφεσιακά, τα οποία θα αυξάνουν τη δημοσιονομική αποτελεσματικότητα. Μέτρα που δεν θα ρίχνουν ξανά τα βάρη στις πλάτες των μισθωτών και των συνταξιούχων. Είναι η επιλογή των μέτρων αυτών που κάνει τη διαφορά.
«Είμαι περήφανη για την υπουργική μου θητεία»
Μια συνήθης κριτική, τόσο προς εσάς προσωπικά όσο και προς τον κ. Καστανίδη, είναι ότι είχατε κυβερνητικά πόστα, είχατε ως εκ τούτου τη δυνατότητα να δώσετε λύσεις, να ασκήσετε εναλλακτική πολιτική, αλλά κάτι τέτοιο δεν έγινε. Εσείς τι απαντάτε;
Σε ό,τι με αφορά, στους είκοσι αυτούς μήνες της θητείας μου ως υπουργός Οικονομίας και Εργασίας είμαι περήφανη που κατόρθωσα να περάσω σειρά μέτρων που έδωσαν μεγάλη ανάσα σε μεγάλες κοινωνικές ομάδες. Υπενθυμίζω τη ρύθμιση των χρεών για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, το νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Επί τη ευκαιρία, η πρώτη πρόταση νόμου που η Κοινωνική Συμφωνία κατέθεσε στη Βουλή αφορά το κούρεμα των δανείων για όσους είδαν το εισόδημά τους να μειώνεται, ως πρώτο δείγμα γραφής γι’ αυτά που σχεδιάζουμε να κάνουμε. Να θυμίσω ακόμη την ανατιμολόγηση των φαρμάκων, την άρση του καμποτάζ στην κρουαζιέρα, τις διευκολύνσεις για την ίδρυση μιας επιχείρησης. Τέλος, στο υπουργείο Εργασίας επί εννέα μήνες κατόρθωσα να συγκρατήσω τις πιέσεις για τη διατήρηση των συλλογικών συμβάσεων. Έπρεπε να φύγω από το υπουργείο για να περάσουν τα μέτρα μείωσης του κατώτατου μισθού και της αποδόμησης των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Παρά ταύτα, η κυβέρνηση Παπανδρέου, μέλος της οποίας ήσασταν κι εσείς, φέρει τη σφραγίδα της κυβέρνησης που υιοθέτησε τα μνημόνια, το μεσοπρόθεσμο κτλ.
Η διαφορά του πρώτου μνημονίου με το δεύτερο είναι ότι το Μάϊο του 2010 υπήρχε τεράστιο χρηματοδοτικό κενό που έπρεπε να καλυφθεί. Οι αγορές είχαν κλείσει. Η προσφυγή στους Ευρωπαίους εταίρους μας και το ΔΝΤ ήταν αναγκαία. Το β΄ εξάμηνο του 2011 είχαμε ήδη πρωτογενές πλεόνασμα 831 εκατ. ευρώ και πολύ μεγαλύτερα περιθώρια διαπραγμάτευσης. Δεν έγινε καμία απολύτως διαπραγμάτευση, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε κατ’ αρχάς στο πολυνομοσχέδιο του Οκτωβρίου –εκεί είπα το πρώτο «όχι» στο άρθρο 37– και ακολούθως στο δεύτερο μνημόνιο. Δεν υπήρχε κανένας λόγος να οδηγηθούμε εκεί.
Το σενάριο επιστροφής του Λουκά Παπαδήμου στην πρωθυπουργία, μετά τις εκλογές, πώς το βλέπετε;
Το ζητούμενο είναι να υπάρξει μια προοδευτική διακυβέρνηση στον τόπο. Μια κυβέρνηση που θα θελήσει να διαπραγματευτεί σκληρά, γιατί τα δύσκολα είναι μπροστά μας, ως συνέπεια των μέτρων που έχουν ενταχθεί στο μνημόνιο. Τόσο ο κ. Βενιζέλος όσο και ο κ. Παπαδήμος –με όλη την εκτίμηση που έχω στο πρόσωπό του– απέδειξαν ότι δεν θέλουν να διαπραγματευτούν ένα εναλλακτικό σχέδιο πολιτικής.
Δηλώσατε τις προάλλες ότι το ΠΑΣΟΚ είναι συντηρητικό, πια, κόμμα, συνεπώς δεν το εντάσσετε στον πόλο των προοδευτικών δυνάμεων. Σωστά;
Συμπεριλαμβάνω στις προοδευτικές δυνάμεις όλες εκείνες τις δυνάμεις που μπορούν να συγκλίνουν σε ένα πρόγραμμα με αρχές, με συνέπεια και με συγκεκριμένα, κοστολογημένα, αλλά κοινωνικά δίκαια μέτρα. Σε ένα πρόγραμμα ρεαλιστικό, δημοσιονομικά αυστηρό, που θα προασπίζεται όμως τις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης και θα δίνει αναπτυξιακή ώθηση στην οικονομία. Αυτό που προέχει είναι να βγάλουμε τη χώρα μας από την κρίση, παραμένοντας στην Ευρωζώνη. Να αφήσουμε στην άκρη ιδεοληψίες. Ως Κοινωνική Συμφωνία θέλουμε να είμαστε καταλύτες στην προσπάθεια αυτή.
«Φοβήθηκαν να διαπραγματευτούν»
Άρα, υπό τους όρους που περιγράφετε, η πόρτα προς το ΠΑΣΟΚ είναι ανοιχτή;
Είμαστε ανοιχτοί στο διάλογο και τη συνεργασία με όλες τις δυνάμεις που θα μπορούσαν να συμφωνήσουν σε ένα εθνικό πρόγραμμα ανασυγκρότησης έξω από τη λογική της μονόπλευρης λιτότητας και της εσωτερικής υποτίμησης. Δυστυχώς, το ΠΑΣΟΚ έχει δεσμευτεί προς την αντίθετη κατεύθυνση. Είμαστε ανοιχτοί στο διάλογο και τη συνεργασία. Όπως ο Κένεντι έλεγε, «ποτέ μη διαπραγματεύεσαι υπό καθεστώς φόβου, αλλά και ποτέ μη φοβάσαι να διαπραγματευτείς». Η πολιτική ηγεσία του τόπου μας τον τελευταίο χρόνο έχει φοβηθεί να διαπραγματευτεί. Έχει δεχτεί μέτρα που είναι αδιανόητα για ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος.
Την εσωκομματική διαδικασία στο ΠΑΣΟΚ πώς την είδατε; Κάποιοι σχολίασαν ότι το ΠΑΣΟΚ απέδειξε και πάλι τις βαθιές ρίζες που έχει στην ελληνική κοινωνία. Συμφωνείτε;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ΠΑΣΟΚ είχε παραδοσιακά ρίζες στην κοινωνία. Η δική μου ανάγνωση αυτών των εκλογών είναι ότι οι σχέσεις αυτές έχουν διαρραγεί, και με μεγάλο κόστος μάλιστα. Οι άνθρωποι που πήγαν στις κάλπες είναι πολύ, πολύ λιγότεροι απ’ ό,τι στο παρελθόν. Απουσίαζαν εντελώς οι νέοι άνθρωποι, αλλά κι αυτοί που πήγαν να ψηφίσουν είναι βαθύτατα προβληματισμένοι για τη σταδιακή μετάλλαξη αυτού του κόμματος σε ένα κόμμα που πρεσβεύει όλο και περισσότερο συντηρητικές, για να μην πω νεοφιλελεύθερες, ιδέες για την οικονομία και την κοινωνία. Ακόμη και το γεγονός ότι δεν υπήρχαν φάκελοι, ότι οι κάλπες ήταν αδιαφανείς και ότι υπήρχε ένας υποψήφιος, δημιουργεί πρόβλημα σε κάθε δημοκρατικό πολίτη. Το πολιτικό κενό, το οποίο λέμε ότι υπάρχει, επιβεβαιώθηκε με τις εκλογές αυτές.
Μπορείτε να δείτε το απόκομμα της εφημερίδας επιλέγοντας το ακόλουθο αρχείο
